Osteochondroza lędźwiowato jedna z najczęstszych chorób kręgosłupa.
Charakteryzuje się deformacją tkanki chrzęstnej kręgów.
Kręgosłup pozostaje elastyczny i ruchomy, o ile kręgi są zdrowe.
Jeśli stan się pogorszy, krążki międzykręgowe tracą elastyczność i zaczynają wysychać.
W rezultacie pacjenci odczuwają silny ból w okolicy lędźwiowej.
Co to jest?
Kiedy w tkankach kręgów pojawiają się zmiany dystroficzne i zwyrodnieniowe, zaczynają się one stopniowo zapadać. Jeśli dotyczy to głównie kręgów położonych w okolicy lędźwiowej, diagnozuje się osteochondrozę kręgosłupa lędźwiowego.
Prezentacja kliniczna
W osteochondrozie tkanka chrzęstna kręgów zaczyna tracić wilgoć, zmniejsza się elastyczność krążków międzykręgowych. Z biegiem czasu wysokość między kręgami maleje. Pod zwiększonym obciążeniem włóknisty pierścień zaczyna pękać, wystaje krążek międzykręgowy.Prowadzi to do szczypania zakończeń nerwowych i pojawienia się bólu.
W przypadku braku odpowiedniego leczenia osteochondroza postępuje. Dyski międzykręgowe twardnieją, pogarszają się ich właściwości amortyzujące. Na tkance kostnej kręgów powstają narośla, które naciskają na zakończenia nerwowe. Z tego powodu pacjenci odczuwają stały ból.
Stopnie i klasyfikacja
Eksperci rozróżniają 4 stopnie osteochondrozy kręgosłupa:
- Rozpoczyna się proces niszczenia krążków międzykręgowych, objawy choroby są łagodne, pieczenie, mrowienie, ból pojawia się dopiero po wysiłku fizycznym. Pacjenci mówią o pojawieniu się tępego bólu pleców, czasem promieniującego na pośladki.
- Odległość między kręgami stopniowo maleje, a pierścień włóknisty zaczyna się zapadać. Krążki międzykręgowe są ściśnięte, wykraczają poza granice fizjologiczne, występuje ucisk na korzenie nerwowe. Pacjenci skarżą się na namacalny ból, który w trakcie chodzenia dotyka pośladków, ud i nóg. Oprócz bólu możliwe jest uczucie pieczenia, chłód.
- Włókniste pierścienie ulegają zniszczeniu, podczas badania ujawniają się przepukliny międzykręgowe u pacjentów. Ból nieustannie przeszkadza, niezależnie od obciążenia.
- Widoczne są wyrostki kostne z kręgów. Zanik chrząstki, ruch pacjenta staje się trudny. W rezultacie kręgosłup lędźwiowy traci ruchomość i elastyczność, a pacjent staje się niepełnosprawny.
Klasyfikują osteochondrozę również według rodzaju przebiegu choroby: | |
|
|
Eksperci wyróżniają następujący okres osteochondrozy:
- debiut;
- pogorszenie;
- remisja; stabilizacja
- .
Leczenie dobierane jest w zależności od stopnia zaawansowania choroby, charakteru deformacji i nasilenia objawów choroby.
Kod ICD 10
Zgodnie z międzynarodową klasyfikacją chorób osteochondrozie kręgosłupa została przypisana kod M42. Osobno istnieją osteochondroza młodzieńcza (M42. 0), dorosła (M42. 1) i nieokreślona (M42. 9).
Częstość występowania i znaczenie
Okolica lędźwiowa jest bardziej podatna na rozwój osteochondrozy niż inne części kręgosłupa. Wynika to ze zwiększonego obciążenia tego obszaru, ponieważ musi on utrzymać ciężar ciała. Przy słabym gorsecie mięśniowym stan krążków międzykręgowych zaczyna się gwałtownie pogarszać, są niszczone.
Najczęściej osoby, które przekroczyły granicę 30 latcierpią na osteochondrozę kręgosłupa lędźwiowego. Chociaż można go znaleźć u młodszych pacjentów. Prawie 80% pacjentów zgłaszających się do lekarzy z dolegliwościami bólowymi w okolicy lędźwiowej rozpoznaje osteochondrozę.
Badanie pacjentów po 40. roku życia wykazało, że większość z nich ma charakterystyczne zmiany w krążkach międzykręgowych. Ale w przypadku braku objawów klinicznych osoba nie jest uważana za chorą.
W przypadku braku odpowiedniej terapii choroba postępuje. W zaniedbanych formach prowadzi do niepełnosprawności pacjenta.
Czynniki ryzyka i przyczyny
Często przedstawiciele takich zawodów spotykają się z osteochondrozą: programiści, pracownicy biurowi, budowniczowie, przeprowadzki, kelnerzy, kierowcy.
Czynniki ryzyka, w przypadku których zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia osteochondrozy, obejmują:
- ma nadwagę;
- niezdrowa dieta;
- problemy z postawą;
- predyspozycje genetyczne;
- brak snu;
- częsty stres;
- stała hipotermia;
- musi znajdować się w niewygodnej pozycji przez długi czas;
- niska aktywność fizyczna.
Przyczyny rozwoju osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego obejmują:
- naturalne procesy starzenia się organizmu;
- problemy metaboliczne;
- urazy pleców;
- problemy z plecami;
- płaskostopie;
- intensywna aktywność fizyczna, na przykład podnoszenie ciężarów;
- problemy ze stawami kręgosłupa (reumatoidalne zapalenie stawów);
- choroby endokrynologiczne;
- problemy z układem pokarmowym i sercowo-naczyniowym.
Niektórzy eksperci uważają, że skłonność do rozwoju osteochondrozy jest przenoszona na poziomie genetycznym.
Konsekwencje
Zmiana w tkance chrzęstnej znajdującej się między kręgamiprowadzi do pogorszenia się pierścienia włóknistego i pojawienia się przepukliny. Pacjenci zaczynają narzekać na silny ból w okolicy lędźwiowej, który promieniuje do mięśni pośladkowych, ud i podudzi. Ale to nie jedyne możliwe powikłanie osteochondrozy.
Długotrwałe podrażnienie nerwu rdzeniowego prowadzi do zapalenia.U pacjentów rozwija się rwa kulszowa lędźwiowa.
W przypadku osteochondrozymoże rozwinąć się rwa kulszowa(zapalenie nerwu kulszowego). Choroba prowadzi do silnego bólu, drętwienia dolnej części pleców i nóg. Pacjenci zaczynają chodzić, przechylając się na bok. To powoduje dalsze skrzywienie kręgosłupa i dalsze niszczenie krążków międzykręgowych.
Osteochondroza wywołuje niestabilność kręgów. Okolica lędźwiowa, pod wpływem ciężaru ciała, zaczyna się przemieszczać od kości krzyżowej. U kobiet taka niestabilność wywołuje pojawienie się problemów z narządami wewnętrznymi (cierpią macica, jajniki, przydatki), u mężczyzn - z potencją.
Kiedy krążki międzykręgowe są zniszczone, dopływ krwi do rdzenia kręgowego jest zakłócony, przemieszczenie kręgów prowadzi do mielopatii kompresyjnej.
Zespół ogona końskiego uważany jest za najniebezpieczniejsze powikłanie. Polega na tym, że dotyczy to korzeni nerwowych. W ciężkich przypadkach osteochondroza powoduje niedowład kończyn dolnych lub paraliż obu nóg.
Można zapobiec rozwojowi negatywnych konsekwencji, jeśli w momencie pojawienia się pierwszych objawów skonsultuj się z lekarzem i nie pomiń konieczności leczenia.
Objawy
Osteochondroza nie pojawia się natychmiast. Na początkowych etapach pacjent nie odczuwa bólu ani dyskomfortu. Zwykle dolegliwości pojawiają się, gdy choroba przechodzi do stadium 2.
Główne objawy osteochondrozy lędźwiowej to:
- ból lędźwiowy, który nasila się wraz z postępem choroby;
- upośledzenie sprawności ruchowej: problemy pojawiają się przy próbie schylania się, obracania, doznania przy zmianie pozycji ciała są określane przez pacjentów jako „wstrząs elektryczny”, ból w wielu z nich promieniuje do nogi;
- zmiana wrażliwości kończyn, która pojawiła się na tle uszkodzenia korzeni nerwowych, w dotkniętym obszarze pojawia się pieczenie, drętwienie, pełzanie, mrowienie;
- osłabienie mięśni, brak odruchów ścięgnistych;
- lokalny spadek temperatury;
- zwiększona potliwość;
- bladość, suchość skóry w obszarze problemowym;
- zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia seksualne (w ciężkiej osteochondrozie).
Niektórzy pacjenci mają skurcz tętnic w nogach. Ale objawy są wyrażane tylko w ostrej postaci osteochondrozy. Zaostrzenie może rozpocząć się nagle od hipotermii, niezręcznego ruchu lub po intensywnej aktywności fizycznej.
Który lekarz leczy?
Jeśli masz ból w dole pleców, powinieneśudać się do ortopedy i neurologa. Badanie ocenia stan neurologiczny pacjenta, sprawdza, jak kręgosłup spełnia swoje funkcje. Lekarze oceniają również stan mięśni pleców i pośladków.
Doświadczonym specjalistom wystarczy jedno badanie, aby postawić wstępną diagnozę. Aby to potwierdzić, pacjent jest wysyłany na diagnostykę sprzętu.
Metody diagnostyczne
Najprostszą i najbardziej dostępną metodą wykrywania osteochondrozy jestradiografia. Ale aby uzyskać dokładniejszy obraz, zaleca się obrazowanie komputerowe lub rezonansu magnetycznego.
MRIumożliwia jak najdokładniejsze zbadanie stanu kręgosłupa. Rzeczywiście, podczas zabiegu wykonuje się zdjęcia obszaru problemowego warstwa po warstwie.
Leczenie
Taktykę terapii wybiera lekarz w zależności od stanu pacjenta, stadium osteochondrozy i objawów klinicznych choroby.
Lekarz może przepisać:
- farmakoterapia, wybrane są niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki hormonalne, przeciwbólowe;
- blokada lekowa, leki przeciwbólowe, hormonalne są wstrzykiwane w dotknięty obszar lub mięśnie zlokalizowane wokół kręgosłupa problemowego, co prawie natychmiast łagodzi stan zapalny i usuwa ból;
- terapia manualna, masaż, fizjoterapia, zaleca się po zatrzymaniu ostrego stadium choroby, przy pomocy fizjoterapii można zwiększyć skuteczność leczenia farmakologicznego;
- gimnastyka medyczna;
- akupunktura.
Operacja wymagana w zaawansowanych przypadkach. Interwencja chirurgiczna jest zalecana w sytuacjach, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych rezultatów.
Wniosek
Wraz z postępemdystroficznych i zwyrodnieniowych zmian w tkankach chrzęstnych odcinka lędźwiowego kręgosłupa rozpoznaje się osteochondrozę. W zaawansowanych postaciach choroba ta może prowadzić nie tylko do pojawienia się ciągłego silnego bólu, ale także powodować niedowład, paraliż kończyn dolnych.
- Możesz podejrzewać rozwój osteochondrozy poprzez pojawienie się bólu krzyża. Wraz z postępem choroby ból znacznie się nasila, dolna część pleców traci ruchomość.
- W zależności od stopnia zniszczenia krążków międzykręgowychistnieją 4 stadia choroby.
- Częściej ta diagnoza jest podawana ludziom po 30 roku życia. Prawie 80% pacjentów zgłaszających się do lekarza z powodu bólu pleców rozpoznaje osteochondrozę.
- Osoby prowadzące nieaktywny tryb życia są podatne na osteochondrozę, przez długi czas znajdują się w nienaturalnej pozycji i często doświadczają przeciążenia fizycznego.
- Główne objawy osteochondrozy to ból i upośledzona ruchomość dolnej części pleców.
- Ze względu na zniszczenie krążków międzykręgowych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa u pacjentów pojawiają się problemy z nogami.
- Nieleczony ból nasila się,rwa kulszowa, niestabilność kręgów, może rozwinąć się mielopatia kompresyjna. W zaawansowanych przypadkach paraliżuje kończyny dolne.
- W przypadku bólukonieczna jest konsultacja z neurologiem i ortopedą. Pacjent kierowany jest na prześwietlenie, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny.
- W zależności od stanuprzepisuje się leki, blokady, masaż, terapię manualną, fizjoterapię, ćwiczenia fizjoterapeutyczne lub zabieg chirurgiczny.